1- گذاشتن قانون برای رفتارهای پسندیده
2- گاه نیاز یک کودک بیش از دیگری است.(فکر غلط : همه چیز باید عادلانه تقسیم شود.)
3- به نیازها و علائق هر یک از فرزندان مستقیما توجه کنید.
4- اطمینان پیدا کنید بچه ها می توانند بدون مزاحمت از فعالیت مورد علاقه شان لذت ببرند.
5- نشان دهید به هر چه دوست دارند نخواهند رسید.
6- بدانند آنها مهمند و احتیاجاتشان براورده خواهد شد.
7- گردش، ارتباط دست جمعی و تفریحات خانوادگی باعث کاهش تعارضات می شود.
8- گذاشتن قانون بانزاع زیاد بر یک موضوع.
9- درپایان درگیری امتیاز می گیرند: همکاری و شرکت در فعالیتهای خانوادگی
10- هر کودک سرگرمی و فعالیت مورد علاقه ی کودک دیگر رابداند. (توجه به دیگری )
نظرات شما عزیزان: